توز، ماسکرانو و مسی خاطره تلخ برلین 2006 را فراموش نکرده‌اند...
 |
چه کسی فکر می‌کرد همه راه‌ها به برلین ختم شوند؟... ولی فینال 2015 لیگ قهرمانان فرا رسیده و آن‌ها به برلین بازگشته‌اند تا جام جهانی 2006 را دوره کنند. تا آن لحظه‌ها را به یاد آورند. هم ایتالیایی‌ها و هم آرژانتینی‌ها. خاطراتی شیرین برای لاجوردی‌پوش‌ها که با بالا بردن جام جهانی برابر فرانسه، سرانجامی شیرین پیدا کرد و صحنه‌هایی تلخ برای راه‌راه پوش‌های آبی آسمانی و سپید که طی ضربات پنالتی مقابل آلمان در یک چهارم نهایی حذف شدند.
جی‌جی بوفون، آندره پیرلو و آندره آ بارزاگلی در همین میدان قهرمان جهان شدند و اکنون با پیراهن یوونتوس به برلین بازمی‌گردند تا این بار لیگ قهرمانان را فتح کنند. ولی آرژانتینی‌ها هم خاطره‌هایشان را مرور می‌کنند. کارلوس توز، خاویر ماسکرانو و لیونل مسی. یک نفر در صف یووه‌ای‌ها و دو تن در جبهه کاتالان‌ها.
آرژانتین 2006 یکی از بهترین‌ها بود. مردان خوزه پکرمن در همه جبهه‌ها بازیکنان کارآیی داشتند بودند. آن‌ها در مرحله گروهی صدرنشین شدند. پیروزی برابر مکزیک در مرحله یک هشتم نهایی با آن شوت حیرت‌انگیز ماکسی رودریگز از یادها نمی‌رفت. آرژانتین در یک چهارم نهایی برابر میزبان قرار گرفت، مقابل آلمان. همان‌هایی که دو فینال جام جهانی 1986 و 1990 را برابرشان انجام داده بودند. یک بار باخته و یک بار برده بودند. برابر تیمی به رهبری یورگن کلینزمن که در فینال 1990 یکی از ژرمن‌های برنده بود. آن روز مردان پکرمن عبارت بودند از: آبوندانزیری، کولوچینی، آیالا، هاینتزه، پابلو سورین (کاپیتان)، رودریگز، ریکلمه، ماسکرانو، گونزالز، کرسپو و توز.
روبرتو آیالا در نیمه دوم دروازه ینس لمان را گشود تا ژرمن‌ها به دردسر بیفتند. ولی پکرمن همان‌جا احتمالا بزرگ‌ترین اشتباه تاکتیکی زندگی حرفه‌ایش را انجام داد که بعدها هم بدان اعتراف کرد. او خوان رومن ریکلمه هافبک تهاجمی‌اش را به بیرون فرا خواند و کامبیاسو را روانه میدان کرد تا ترکیب دفاعی به تیمش ببخشد. ریکلمه مهندس تیم بود. ریکلمه بازی‌ساز بود. ریکلمه بود که ویارئال را تا یک قدمی فینال لیگ قهرمانان پیش برده بود. ریکلمه قلب طپنده آرژانتین بشمار می‌رفت. پکرمن که تیمش را حول او شکل داده بود، آن‌جا قاعده‌ای را که خودش بنا نهاده بود نادیده گرفت.
قیمت آن جابجایی سنگین بود. آن تغییر هم‌سازی ارکستر آرژانتین را برهم زد. آن تعویض برتری آرژانتین را پایان بخشید. میروسلاو کلوزه دروازه آبوندانزیری را گشود و دیدار را به تساوی کشاند. بازی طی نود دقیقه با نتیجه 1-1 پایان یافت و سپس به وقت اضافی کشیده شد. هیچ یک از دو تیم نمی‌خواستند ببازند. هیچ یک از دو مربی طی سی دقیقه وقت اضافی به مخاطره تن نداده و ماجراجویی نکردند. زمان سپری شد تا سرنوشت دیدار به نواختن ضربات پنالتی کشیده شود.
دروازه که تعیین شد طرفداران آلمان که سکوهای استادیوم برلین را پر کرده بودند برای ینس لمان فریاد زده و هورا کشیدند و آبوندانزیری را هو کردند. همه می‌دانستند ژرمن‌ها در ضربات پنالتی نخواهند باخت. آیالا و کامبیاسو برابر لمان ضربه‌هایشان را از دست دادند. همان سنگربانی که کمی قبل‌تر در نیمه نهایی لیگ قهرمانان برابر ضربه پنالتی ریکلمه در نبرد ویارئال - آرسنال ایستاده و اجازه نداده بود ریکلمه زیر دریایی‌های زرد را راهی فینال کند. در حالی‌که چهار ضربه مردان کلینزمن به ثمر رسیدند تا آلمان راهی نیمه نهایی شود. ژرمن‌های حاضر در برلین فریاد شادی سر دادند و آرژانتینی‌ها باز هم در نیمه راه با جام جهانی وداع کردند. فینال برلین برای توز، ماسکرانو و مسی یادآور آن دیدار است. یادآور آن شکست که آسمان برلین برای مردان آمریکای جنوبی ابری شد.
صحنه‌های آن دیدار را بعدها تماشا کردیم و تماشا. درد و غبن از نوع آرژانتینی را. چشمان مات ماسکرانو ولو شده روی زمین که به نقطه‌ای نامعلوم خیره شده بودند را. پیراهن آویزان شده از پشت کارلوس توز را. خنده‌های شیرین کلینزمن را و چهره دژم و پیر شده پکرمن را. درگیری هاینتزه و لوکاس پودولسکی را و دخالت آیالا و رودریگز را.
حالا توز در جامه یووه و ماسکرانو و مسی در لباس بارسلونا به برلین 2015 بازگشته‌اند. یکی در صف مردان بانوی پیر و دو تن در جبهه کاتالان‌ها. میان آن‌ها ماسکرانو ستاره نیست و در صف بهترین‌های جهان جای نمی‌گیرد، حتی میان بهترین‌های بارسلونا هم جایی ندارد، ولی طی هشت سال اخیر قلب طپنده بارسا بوده. هم به عنوان هافبک دفاعی بازی کرده و هم مدافع میانی. او برابر بازیکنی قرار خواهد گرفت که سرنوشت‌شان روزگاری با هم گره خورده بود. برابر کارلوس توز.
ماسکرانو و توز در نبرد آرژانتین-آلمان 2006 در برلین هنوز بازیکن کورینتیانس بشمار می‌رفتند و در آستانه ورود به باشگاه‌های اروپایی بودند. آن دو در آن جام برای اولین بار به جهانیان معرفی شدند و چند هفته بعد با پیراهن وستهام در اپتن پارک برابر دوربین‌ها عکس گرفتند و سپس راه‌شان جدا شد. ماسکرانو به لیورپول پیوست و سپس راهی بارسلونا شد و توز پس از نجات وستهام از سقوط، پیراهن سرخ منچستر یونایتد را پوشید و بعد جامه آبی منچستر سیتی را بر تن کرد و سرانجام راهی تورین شد. ماسکرانو و توز هردوی‌شان 31 ساله شده‌اند و پس از سپری کردن یک فصل فوق‌العاده برابر هم قرار خواهند گرفت. خیلی‌ها رویارویی دو رفیق قدیمی در فینال برلین را گره‌گشای خیلی چیزها قلمداد می‌کنند.
مسی در برلین 2006 فقط 18 سال داشت و گمنام بود. آرژانتین بدون او بازی‌هایش را آغاز کرد و بدون او هم به پایان برد. کسی مسی را نمی‌شناخت، ولو آن که نامش در سیاهه بازیکنان بارسا در لیگ قهرمانان آمده بود. مسی در فینال بارسا-آرسنال به میدان نرفت و فرانک ریکارد، ژولی را روانه میدان کرد. نبرد برلین 2006 احتمالا آخرین دیدار بزرگی بود که مسی٬ گمنام بشمار می‌رفت. نام او یک سال بعد برای اولین بار در سیاهه بازیکنان نامزد دریافت توپ طلا و کسب عنوان بهترین بازیکن فیفا می‌آمد و کمی بعد تر در 2009 هر دو عنوان را کسب می‌کرد. سال 2006 آخرین سالی بود که مسی بهترین بازیکن جهان یا یکی از بهترین‌های جهان قلمداد نشد. پس از آن نامش را بارها شنیدیم و حرکاتش را نگاه کردیم. دریبل‌ها و ضربه‌هایش را. هفته به هفته و ماه به ماه. اکنون 27 ساله شده و بر بام فوتبال جهان نشسته. نمایش او را در این فصل برابر بایرن مونیخ و مانوئل نوئر یکی از فصول طلایی لیگ قهرمانان خوانده‌اند.
سوت پایان فینال 2015 برلین خاطرات یک یا دو تن از آرژانتینی‌های 2006 را تغییر خواهد داد. ولی کدامیک می‌برند و کدام‌ها خاطره تلخ دیگری بر خاطره‌های برلینی‌شان می‌افزایند؟ توز در برلین خواهد خندید یا ماسکرانو و مسی؟
حمیدرضا صدر
